4 maja 2019 – Katankowie.com

Moją jedyną ozdobą jest miecz

Opublikowane: 4 maja 2019

Amsterdam. Szlifiernia i muzeum diamentów. Czekam w długiej kolejce z biletem w ręku. Na zewnątrz jest zimno i wietrznie. Świeci wiosenne słońce, ale jeszcze nie można się ogrzać w jego…

Więcej

0 Komentarzy

87 Views

1 Like

Gdy miałam dziesięć lat dostałam książkę pt. „Baśnie braci Grimm”. Otwierałam ją zawsze z zapartym tchem, bo była piękna. Każda opowieść w niej zapisana ozdobiona była ilustracją namalowaną akwarelami. Baśnie zwykle zaczynały się od słów: Dawno, dawno temu... Wielka złota litera D, patrzyła na mnie uważnie, wyciągała rękę i mówiła: - „Chwyć moją dłoń. Pokażę Ci krainy, o których nigdy nie słyszałaś. Przedstawię Ci postacie, które spotkasz tylko tutaj. Pozwolę Ci zrozumieć, że można żyć inaczej niż w świecie, który znasz na co dzień. - Jesteś gotowa? Idziemy?” – Tak! Idziemy! odpowiadałam bez wahania i znikałam rodzicom z oczu na kilka godzin. W wyobraźni zwiedziałam miejsca, których nazwy na zawsze zapisały się w mojej pamięci, ponieważ były niepowtarzalne i tajemnicze. Do dzisiaj, wyjątkowo podziwiam autorów opowieści, którzy potrafią tworzyć nowe słowa, nazwy, imiona oraz nadawać inne znaczenie temu, co wydało się nasycone i przewidywalne. Katankowie to zbiór moich opowieści. Słowo powstało z połączenia dwóch wyrazów: „katana”, czyli najpopularniejszego określenia samurajskiego miecza i „kochankowie”, czyli ludzie, którzy z wielką namiętnością oddają się drugiej osobie lub pasji. Chwyć dłoń pierwszej litery każdej z tych opowieści, które czekają tu na Ciebie. Zrób pierwszy krok do świata, który istnieje od setek lat, jest głębszy i bogatszy niż pokazują to filmy. Poznaj moje doświadczenia, a z czasem może staną się one również Twoimi. Niech iaido zainspiruje Cię do rozpoczęcia pracy nad sobą. Do rozpoznania słabości i przekucia ich w siłę, wzmocnienia tego co mocne, odkrycia w sobie nowych źródeł energii, porzucenia na chwilę lub na zawsze utartych ścieżek i znanych schematów, by spróbować czegoś nowego. Wkroczyłam do tego świata, bo uwierzyłam Goethemu, że „największym szczęściem dzieci tej ziemi jest osobowość” i zapragnęłam zyskać lepszą wiedzę o swojej osobowości – o wnętrzu, którego jakość i rozwój może być źródłem szczęścia i odporności. Wybrałam iaido jako narzędzie rozwoju psychofizycznego. To bardzo wymagająca i elegancka sztuka walki. Jej siła tkwi w umyśle praktykującego. Mimo, że wydaje się trudna, to warta jest uwagi. Trening z mieczem buduje siłę mentalną, tak bardzo potrzebną w świecie napędzanym milionami bodźców. Prowadzi do harmonii.