Drewniana podłoga dojo przyjemnie skrzypiała pod bosymi stopami. W wielkich lustrach przyklejonych do ścian odbijała się moja sylwetka. Co jakiś czas przystawałam przed jednym z nich i przyglądałam się sobie….
Więcej
Padła tylko jedna japońska nazwa: iaido. Cudzoziemiec znowu przemówił, tym razem pytającym tonem. (…) Genji stanął półtora metra od pojedynczego bambusowego pędu, grubego na jakieś dziesięć centymetrów i wysokiego na…
Więcej
Przenikliwy chłód grudniowej podłogi wnikał do zmęczonego ciała poprzez ręce i gołe stopy, przynosząc ulgę dla rozpalonych mięśni i orzeźwienie dla zmęczonej głowy. Jasny, otwarty umysł był mi teraz potrzebny….
Więcej
Sędziowie równocześnie podnieśli w górę trzy czerwone chorągiewki na znak, że wygrałam mój pierwszy pokaz w ramach iaido taikai (zawody). Niezły początek – pomyślałam wtedy. Jednak w kolejnych pokazach nie…
Więcej
Uwielbiam malarstwo. Gdy podziwiam obrazy mistrzów, zwracam uwagę nie tylko na kolory, technikę czy wierne odwzorowanie natury, przedmiotów i postaci. Każdy obraz jest dla mnie oknem, przez które zaglądam do…
Więcej
Bycie samurajem, to prawdziwy ciężar – powiedział umierający Shinzaemon Shimada, bohater filmu „13 zabójców”. Leżąc w błocie i krwi, wyczerpany po makabrycznej walce, zdążył jeszcze przed ostatnim tchnieniem powiedzieć swojemu…
Więcej
Co jednoczy ludzi? Armie? Złoto? Sztandary? Opowieści. Nic na świecie nie może się równać z dobrą opowieścią. Jej nie da się zatrzymać. Żaden wróg nie może jej pokonać… Tak zaczyna…
Więcej
Spodobał mi się ostatnio Jon Acuff. Ma prawie czterdzieści lat… i to jest jedyny element, który nas łączy. Poza tym jest Amerykaninem i pisarzem. Literacki Nobel mu pewnie nie grozi,…
Więcej
Przebrałam się w strój iaidoki. Opuszczam szatnię i idę krótkim korytarzem. Staję przed drzwiami dojo. Zdejmuję tabi – „skarpetki ninja” i zostawiam w przedsionku. Nazywam je tak, bo mają duży…
Więcej
Boże Narodzenie zbliża się wielkimi krokami. Nadszedł więc czas świątecznych porządków. Co prawda mamy dopiero listopad, ale jak szybciej zacznę, to może wyrobię się ze wszystkim na czas. Za oknem…
Więcej
Czasem występuje u mnie deficyt wytrwałości. Zaczynam różne tematy i nie kończę, albo kończę zbyt szybko, zabierając czas potrzebny na to, aby coś mogło się rozwinąć. Obserwuję też pośpiech, który…
Więcej
Zaparzyłam sobie herbatę. Siedzę przy drewnianym białym kuchennym stoliku i patrzę przez okno. Wielkie krople sierpniowego deszczu spływają po szybie i uderzają w parapet. Na ogół głośna i ruchliwa ulica,…
Więcej
Świąteczne czwartkowe popołudnie. Wolne od pracy i typowych obowiązków dnia codziennego. Otworzyłam na oścież balkonowe okno. Słyszę śpiew ptaków, który przenika ciepłe, nieporuszone powietrze. Opieram się o poręcz balkonu i…
Więcej
Sobotnie lipcowe popołudnie w ogrodzie moich rodziców. Leniwe, spokojne, ciepłe i nudne. Siedzę w bujanym wiklinowym fotelu. Kołyszę się. Ruch w przód i w tył. I znowu w przód i…
Więcej
Gi, hakama, kaku obi, shitagi, czasem tabi – to elementy kompletnego ubioru iaidoki. Gi i hakama zazwyczaj są w czarnym kolorze, taki jest wymóg dla tej sztuki walki. Mogą być…
Więcej
Opole. Piątek. Upalny czerwcowy wieczór. Siedzę na intensywnie pomarańczowej podłodze sali gimnastycznej, czekając na ceremoniał. Patrzę na wprost przez wielkie okna otwarte na oścież. Czuję jak podmuchy gorącego powietrza co…
Więcej
Amsterdam. Szlifiernia i muzeum diamentów. Czekam w długiej kolejce z biletem w ręku. Na zewnątrz jest zimno i wietrznie. Świeci wiosenne słońce, ale jeszcze nie można się ogrzać w jego…
Więcej
Jeszcze nigdy nie byliśmy tak daleko od Shire – powiedział Sam do Frodo, gdy opuszczali spokojną, zieloną krainę i wyruszali w długą podróż w nieznane. W tym momencie wcisnęłam przycisk…
Więcej
Przecież to nie pies – powiedziała moja Matka Chrzestna, patrząc jak owijam go pomału w jedwabny pokrowiec i ustawiam na kake. – Nie cackaj się tak. To tylko miecz. –…
Więcej